قطب شمال و جنوب ماه جابجا شده است!
به گزارش بازار مقاله، یک مطالعه جدید نشان داده است قطب شمال و جنوب کره ماه بر اثر برخورد یک سیارک باستانی، در طول ۴.۲۵ میلیارد سال قبل به میزان حدود ۳۰۰ کیلومتر جابجا شده است.
به گزارش بازار مقاله به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، دانشمندان در مطالعه ای جدید نشان دادند که برخوردهای باستانی سیارک ها با ماه، در حقیقت باعث جابجایی حدود ۳۰۰ کیلومتری قطب شمال و جنوب این قمر شده است.
یک تیم در مرکز پرواز فضایی "گادرد" ناسا در مریلند از شبیه سازی های کامپیوتری برای پاک کردن هزاران دهانه برخوردی ناشی از برخورد سیارک ها از سطح ماه استفاده کردند، چنان که گویی ماه به ۴.۲۵ میلیارد سال قبل باز می گردد، یعنی زمانی که این دهانه های برخوردی وجود نداشته اند.
این کار، آنها را به کشف این مساله سوق داد که برخورد سیارک ها سبب شده است محل قطب های ماه ۱۰ درجه در عرض جغرافیایی یا حدود ۳۰۰ کیلومتر(۱۸۶ مایل) جابجا شوند. برای در نظر گرفتن اندازه این جابجایی باید بدانید که قطر کل ماه ۳۴۷۴ کیلومتر(۲۱۵۹ مایل) است.
این قطب های سرگردان می توانند اطلاعات بیشتری را در مورد خود به دانشمندان بیاموزند، چونکه به سبب آب یخ زده ای که در آنجا کشف شده است، مناطق ارزشمندتری نسبت به سایر مناطق کره ماه در نظر گرفته می شوند.
ویشنو ویشواناتان، دانشمند ناسا که رهبری این مطالعه را بر عهده داشت، در اطلاعیه ای اظهار داشت: برمبنای تاریخچه دهانه های ماه، بنظر می رسد سرگردانی قطبی به اندازه کافی معتدل بوده است که آب در نزدیکی قطب ها در سایه باقی مانده و بیشتر از میلیاردها سال از شرایط پایداری برخوردار بوده است.
برخورد سیارک با سطح ماه سبب حفاری جرم می شود و فرورفتگی ها یا حفره هایی در سطح ایجاد می کند، اما ماه جهت خویش را تغییر می دهد تا آن حفره ها را به سمت قطب ها بیاورد، در صورتیکه نواحی دارای جرم بیشتر را بوسیله نیروی گریز از مرکز به سمت استوا می آورد.
همانطور که ناسا اشاره می کند، این همان نیرویی است که سبب می شود خمیر پیتزا زمانی که یک آشپز آنرا پرتاب می کند و در هوا می چرخد، کش بیاید.
دیوید اسمیت، پژوهشگر ناسا می گوید: اگر به ماه با تمام این دهانه ها روی آن نگاه کنید، می توانید آنها را در داده های میدان گرانشی ببینید. ما فکر کردیم که چرا نتوانیم آن دهانه ها را حذف نماییم و ببینیم چه می شود؟
پژوهشگران برای این مطالعه در مجله Planetary Science انتشار یافته است، با حدود ۵۲۰۰ دهانه در اندازه های دارای عرض ۱۲ تا ۷۴۶ مایل کار کردند.
آنها مدلهای کامپیوتری را طراحی کردند تا مختصات و عرض دهانه ها را برای یافتن نشانه های گرانشی آنها تعیین کنند. سپس شبیه سازی هایی را اجرا کردند که نشانه های گرانشی را حذف کردند و در حقیقت اساساً زمان را برای ماه به ۴.۲۵ میلیارد سال پیش برگرداندند.
این مطالعه در زمانی به انجام می رسد که ابرموشک SLS ناسا که مقرر است نخستین مأموریت برنامه "آرتمیس" برای بازگشت به ماه را انجام دهد، در انتظار پرتاب در تاریخ احتمالی ۲۷ سپتامبر است.
ضمن این که ناسا اخیراً از چین خواسته است که در رابطه با مأموریت های خود در کره ماه، شفاف باشد، چون که نگران همپوشانی بین مأموریت های این دو کشور در محلهای فرود احتمالی در نزدیکی قطب جنوب ماه است.
ناسا می گوید ما به اشتراک گذاری برنامه های خود با جهان تا جایی که بتوانیم ادامه خواهیم داد و امیدواریم که کشورهای دیگر هم برنامه های خویش را با ما در بین بگذارند. ما برمبنای اصول توافقنامه آرتمیس و معاهده فضای بیرونی، شفافیت و اکتشاف مسالمت آمیز در فضا را تشویق می نماییم.
مأموریت های "آرتمیس ۳" ناسا و "چانگ ای-۷" چین، هر دو محلهای نزدیک دهانه های شکلتون(Shackleton)، هاورث(Haworth) و نوبایل(Nobile) را به عنوان مناطق فرود احتمالی اعلام نموده اند. این مناطق خانه دهانه های در سایه ای هستند که می توانند دارای یخ آب باشند.
ناسا می گوید: در کاوش در ماه، آنچه را که در توافقنامه آرتمیس بیان کرده ایم دنبال می نماییم تا در مورد همه فعالیت ها شفاف باشیم، به روشی ایمن و مسئولانه عمل نماییم و از تداخل جلوگیری نماییم.
باآنکه محققان در این مطالعه درحال مطالعه قطب های سرگردان ماه هستند، اما دهانه های برخوردی که آنها از سطح ماه حذف کرده اند، تنها چند ده مورد از بزرگترین دهانه های برخوردی را شامل می شود.
ویشواناتان می گوید: مردم تصور می کنند که دهانه های کوچک، بی اهمیت هستند. آنها بصورت جداگانه و منفرد، کم اهمیت به نظر می رسند، اما مجموع آنها تأثیر و نقش زیادی دارد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب