علیرضا عباسی؛ شاعر و داور جایزه شاملو:
كار جمعی و گروهی در ادبیات، دشوار و طاقت فرساست
بازار مقاله: شاعر، منقد ادبی و از داوران جایزه شاملو معتقد می باشد كار جمعی و گروهی در فضای ادبیات ما كاری دشوار، فرسایشی و طاقت فرساست؛ به سبب آنكه تصورات، توقعات و حواشی، بیش از اصل ماجرا خودنمایی می كند و این مساله در ارتباط با جوایز ادبی، شدت بیشتری دارد.
علیرضا عباسی از داوران دوره های دوم و سوم جایزه شاملو در گفت و گو با ایرنا، درباره تجربه خود از حضور در داوری این جایزه ادبی اظهار داشت: کار جمعی و گروهی در فضای ادبیات ما کاری دشوار، فرسایشی و طاقت فرساست؛ به سبب آنکه تصورات، توقعات و حواشی، بیش از اصل ماجرا خودنمایی می کند. این مساله در ارتباط با جوایز ادبی، شدت بیشتری دارد و به تدریج موجب خستگی و دلسردی دست اندرکاران، مجریان و داوران می شود. تجربه شخصی من، هم تجربه ای تلخ بوده، هم شیرین. آنچه در طول سال ها حضور و فعالیت در فضای ادبیات برایم مسجل شده، این است که کار جمعی و گروهی در فضای ادبیات ما کاری دشوار، پیچیده و طاقت فرسا است.
باید تن و ذهنی آهنین داشته باشی تا بتوانی در این دست کارهای جمعی فعالیت کنی و دوام بیاوری. بویژه وقتی در جایگاه داور قرار می گیری. مساله ای که اغلب در مورد کار داوری مورد توجه قرار نمی گیرد این است که کار داوری در جوایز ادبی، فقط ارزشگذاری آثار به صورت مجزا نیست، بلکه کار در فرآیندی قیاسی پیش می رود.
وی اضافه کرد: از نظر من باتوجه به تجربه حضورم در دو دوره جایزه شعر شاملو، روند داوری این جایزه روندی دموکراتیک است. ما سه داور، ابتدا کتاب ها را جداگانه بررسی می کردیم و سپس در جلسات مشترک در فضای بحث و تبادل نظر، تلاشمان بر این بود که در فرآیندی قیاسی، برمبنای معیارهای جایزه، انتخاب هایی مشترک و شایسته داشته باشیم. تا اینجا باوجود دشواری مسئولیت و صرف زمان طولانی، بخش خوشایند کار بشمار می رود اما حقیقتا کار زمانی خیلی مشکل می شود که داوران، باوجود کوشش برای انجام هرچه بهتر مسئولیتشان، می بایست پاسخگوی حواشی و تصورات هم باشند؛ تصورات و توقعاتی که به سبب تنوع سلایق و نظرهای بیرون از ماجرا شکل می گیرد. این مساله در آن دوره ها، که در حقیقت جایزه شعر شاملو تجربه های اولین را پشت سر می گذاشت، وجود داشت و البته وجود حواشی در جوایز ادبی دور از انتظار هم نیست.
این شاعر افزود: همه فکر می کنند نفر اول هستند و شما باید به یکایک شان ثابت کنی که ما قبول داریم شما خوب هستید اما در این پروسه قیاسی سر آخر یک نفر باید انتخاب شود! یک کتاب مربوط به یکسال و نه کارنامه ادبی و شاعری است. پذیرش همین مساله ساده برای بسیاری دشوار است. کسانی بودند که مستقیما این سوال شان بود که چرا من اول نشدم؟ این مساله در مخیله خود من نمی گنجد که اثرم در جایزه ای شرکت داده شود و بعد اعتراض کنم که چرا من اول نشده ام. اما متاسفانه با چنین برخوردهایی مواجه بودیم، حتا در بین آدم های باسابقه و با تجربه. این دایره تسلسل گویا همچنان ادامه دارد و در طولانی مدت فرساینده و ناامید کننده می شود. پس از آن دو دوره و البته تجربه های مشابه، عهد کردم دیگر در جایگاه قضاوت قرار نگیرم. بعد از آن هم چندبار پیش آمد و دوستانی پیشنهاد دادند اما نپذیرفتم.
عنوان
منبع: marketdoc.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب