هابل ثبت كرد
کهکشانی با ابرنواختر ۲ و نیم میلیارد برابر درخشان تر از خورشید
بازار مقاله: تلسکوپ هابل کهکشانی را به تصویر کشیده است که میزبان یک ابرنواختر 2.5 میلیارد برابر درخشان تر از خورشید است.
به گزارش بازار مقاله به نقل از ایسنا، تلسکوپ فضایی هابل این ابرنواختر را در کهکشانی در فاصله ۱۵۰ میلیون سال نوری از زمین رصد کرده که ۲.۵ میلیارد برابر بیش از خورشید انرژی آزاد می کند.
به نقل اسپیس، تصویر جدید تلسکوپ فضایی هابل، کهکشان کوچک یوجی سی ۵۱۸۹ای(UGC ۵۱۸۹A) را که در فاصله ۱۵۰ میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی شیر قرار دارد، با جزییات خیره کننده ای نشان میدهد.
تلسکوپ فضایی هابل که از سال ۱۹۹۰ جهان را در نور فروسرخ رصد می کند، از سال ۲۰۱۰ به مطالعه این کهکشان پرداخته است و دانشمندان از این تحقیقات برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ابرنواختری که بیش از ۱۵۰ میلیون سال پیش در این کهکشان رخ داده، استفاده می نمایند.
زمانی که یک ستاره به آخر عمر هسته ای خود می رسد یک فروپاشی رخ می دهد که آنرا انفجار ابرنواختری می نامند.
تنها در طول سه سال، این ابرنواختر به نام SN ۲۰۱۰jl حداقل ۲.۵ میلیارد برابر بیش از خورشید انرژی مرئی ساطع کرد.
SN ۲۰۱۰jl یک ابرنواختر نوع دوم است به این معنا که مرگ ستاره ای پرجرم را نشان میدهد که در طول زندگی اش جرمی حداقل ۴۰ تا ۵۰ برابر خورشید داشته است. این انفجارها زمانی اتفاق می افتند که سوخت این ستارگان عظیم برای همجوشی هسته ای تمام می شود و انرژی که میلیونها یا میلیاردها سال از آنها در مقابل فشار گرانش و فروپاشی به درون محافظت کرده، متوقف می شود.
در صورتیکه مطالعه ابرنواخترها برای دانشمندان ارزش بسیار زیادی دارد، بررسی بقایایی که این انفجارهای کیهانی از خود به جا می گذارند می تواند به همان اندازه مهم باشد. به عنوان مثال، مطالعه محیط اطراف ستاره های منفجر شده می تواند شرایط مورد نیاز برای ایجاد یک ابرنواختر و چگونگی تغییر آنرا نشان دهد.
هابل بارها نگاه خودرا به سمت یوجی سی ۵۱۸۹ای برگردانده است. این تصویر جدید از داده های جمع آوری شده در طول سه دوره رصدی آخر تلسکوپ فضایی هابل از این کهکشان دور که تنها ۳۶ هزار سال نوری وسعت دارد، به وجود آمده است. این کهکشان در مقایسه با کهکشان راه شیری ما با وسعت ۱۰۰ هزار سال نوری، کوچک تر است.
تصویر یوجی سی ۵۱۸۹ای را بصورت یک دیسک مسطح و تا حدودی بد شکل با یک منحنی رو به بالا نشان میدهد.
در سمت راست کهکشان نور آبی مشخص شده است که نشان دهنده توده هایی از گاز و غبار درخشان است. سمت چپ کمتر چشم گیر است و با پوشش گاز و گرد و غبار کمی تیره تر پوشیده شده است.
در خارج از دیسک روشن اصلی کهکشان، یک دنباله قهوه رنگ تیره قرار دارد که به گوشه سمت چپ بالای تصویر منتهی می شود.
در صورتیکه پس زمینه کهکشان عمدتا تاریک است، چند کهکشان کوچک را می توان دید که سیاهی جوهری را مشخص می کنند، و یک ستاره به وضوح در گوشه سمت راست بالای تصویر هابل قابل مشاهده می باشد.
هابل تنها این کهکشان را مطالعه نکرده است تا بقایای ابرنواختر را نمایان کند. این تلسکوپ فضایی همین طور چندین کهکشان میزبان ابرنواختر دیگر را که در فاصله ۱۰۰۰ میلیون سال نوری از ما واقع شده اند، بررسی نموده است که حداقل آن طور که ما می بینیم، در گذشته خود شاهد انفجارهای ستاره ای بوده اند.
منبع: marketdoc.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب