ایتالیایی ها و سخن سرایان ایرانی، در آخرین هفته تابستان گردهم آمدند
به گزارش بازار مقاله در آخرین آخر هفته تابستانی، نویسندگان ایتالیایی و شاعران ایرانی، در کنار یکدیگر، بهانه ای برای به سر بردن این روزگار عجیب خواهند بود.
به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، آخرین آخر هفته تابستان ۱۴۰۰، در حالی به بازار آمد که دنیا هنوز هم با کرونا دست و پنجه نرم می کند و روزهای آغازین حضور در مدارس و دانشگاه ها که همیشه شروع کار خویش را در انتها تابستان جشن می گرفتند، همچنان نامشخص است. شاید کتاب های بهترین فرصت و بهترین بهانه باشند که روزگار عجیب را به سر ببریم و به زندگی ادامه بدهیم. ایتالیایی ها این هفته حرف های تازه ای برای گفتن دارند.
ایتالوی ایتالیایی در ایران
ایتالو کالوینو، نویسنده مشهور ایتالیایی، زاده ۱۵ اکتبر ۱۹۲۳ (۲۲ مهر ۱۳۰۲) در سانتیاگو دِلاس وگاس در کشور کوبا است چون پدر و مادر او که هر دو گیاه شناس بودند برای پروژه ای تحقیقاتی در آمریکای جنوبی به سر می بردند، او تا ۵ سالگی در این کشور ماند و بعد از آن به ایتالیا بازگشت و حدودا همیشه در این کشور اقامت داشت.
کالوینو تا هجده سالگی در شهر سن رمو ماند و در سال ۱۹۴۱ به تورین رفت، در سال ۱۹۴۳ به نهضت مقاومت ایتالیا در جنگ جهانی دوم و بعد از آن به حزب کمونیست ایتالیا پیوست.
او در سال ۱۹۴۷ با نوشتن رساله ای دربارهٔ جوزف کنراد در رشتهٔ ادبیات از دانشگاه تورین فارغ التحصیل شد و به همکاری با روزنامه محلی حزب کمونیست لونیتا پرداخت. در همین سال، بعد از انتشار کتاب راه لانه عنکبوت با مضمون نهضت مقاومت که برای او جایزه ملی ریچنه را به ارمغان آورد، با برخی مشاهیر ادبی ایتالیا از قبیل ناتالیا گینزبورگ (Natalia Ginzburg، نویسنده و فعال سیاسی، زاده ۱۹۱۶ پالرمو - درگذشته ۱۹۹۱ رم) و الیو ویتورینی(Elio Vittorini، نویسنده، زاده ۱۹۰۸ سیراکوز- درگذشته ۱۹۶۶ میلان) آشنا شد.
او در این سال ها با مجلات کمونیستی مختلفی همکاری می کرد. کالوینو در سال ۱۹۵۰ به اتحاد جماهیر شوروی سفر کرد. یادداشت های این سفر در روزنامه لونیتا چاپ شد و برای او شهرت فراوانی به ارمغان آورد اما در سال ۱۹۵۷ به شکل غیرمنتظره ای از حزب کمونیست کناره گیری کرد و نامهٔ استعفایش در نشریه لونیتا چاپ شد. به رغم سخت گیری های موجود در آن دوران برای ورود بیگانگان متمایل به دیدگاه های کمونیست، توانست با دعوت بنیاد فورد به آمریکا سفر کند و شش ماه آنجا بماند، کالوینو چهار ماه از این شش ماه را در نیویورک گذراند و به گفتهٔ خودش کاملاً تحت تاثیر دنیای جدید قرار گرفت. در این زمان با ایستر جودیت سینگر (Esther Judith singer، مترجم و نویسنده آرژانتینی تبار، زاده ۱۹۲۵ بوینوس آیرس آرژانتین، درگذشته ۲۰۱۸ رم، ایتالیا) آشنا شد که چند سال بعد در سفری به کوبا، در هاوانا با او ازدواج کرد کالوینو در این سفر به زادگاهش کوبا هم رفت و با ارنستو چه گواراهم دیدار نمود.
ایتالو کالوینو در طول دههٔ ۶۰ به همراه الیو ویتورینی نشریه ادبی منابو را منتشر می کردند. بعد از آن بود که سفرهای زیادی به پاریس داشت و با رولان بارت ملاقات کرد، و فعالیتهایی در زمینهٔ ادبیات کلاسیک در دانشگاه سوربن و دیگر دانشگاه های فرانسه انجام داد.
کالوینو در سال ۱۹۸۱ نشان افتخار فرانسه را دریافت کرد و چهار سال بعد در ۱۹ سپتامبر ۱۹۸۵ (۲۸ شهریور ۱۳۶۴) بر اثرخونریزی مغزی در سیه نا چشم از جهان فروبست.
کلکسیون شن، تازه ترین کتابی است که از کالوینو در ایران انتشار یافته، این کتاب مجموعه ای از مقالات و نوشته های ایتالو کالوینو است که آنها را از پاریس برای روزنامه های ایتالیایی می فرستاد. روایت او از موزه های پاریس، نظراتش درباره موضوعات مختلف و مشاهدات نویسنده در مسافرت به سه کشور مکزیک، ژاپن و ایران است.
جدید، همانند جهان جدید، مسافر در نقشه جغرافیا، موزه هیولاهای مومی، میراث اژدها، قبل از الفبا، شگفتی های اخبار جنایی، داستان درون یک نقاشی، حرفت را با گره بگو، نویسندگانی که نقاشی می کنند، خاطره رولان بارت، حشرات زودمیر در قلعه، خوک و باستان شناس، حکایت ستون تراژان، شهر مکتوب: کتیبه ها و دیوارنوشته ها، ماجراهای سه ساعت ساز و سه آدمک، خانم مسن با کیمونوی بنفش و نودونهمین درخت همچون داستان ها و مقالات این کتاب به حساب می آید که در چهار بخش به نامهای کلکسیون شن، پرتو نگاه، گزارش هایی از چیزهای اعجاب انگیز و شکل زمان گردآوری شده است.
کتاب کلکسیون شن نوشته ایتالو کالوینو، در ۲۹۸ صفحه، با ترجمه هاله ناظمی از جانب نشر هرمس انتشار یافته است.
ایتالیایی در میانه زندگی و جنگ
اوریانا فالاچی ۲۹ ژوئن ۱۹۲۹ در فلورانس ایتالیا متولد شد. تجربه جنگ در دوران کودکی او تأثیر عمیقی بر زندگی اش گذاشت، پدرش از مبارزان ضدفاشیسم در زمان موسولینی سبب شد، وی در نوجوانی و بحبوحه جنگ جهانی دوم به جنبش مقاومت ضد فاشیست بپیوندد. اولین آثارش هم خیلی زود در نشریات منتشر گردید و او را به روزنامه نگاری اعجاب انگیز در دوره ای طولانی بدل کرد. فالاچی به خاطر پوشش خبری گسترده جنگ ها و انقلاب ها در سرتاسر جهان و مصاحبه های طولانی پرحاشیه اش با برخی از رهبران جهان در دهه های ۷۰، ۶۰ و ۸۰ میلادی به شهرت جهانی دست پیدا کرد.
اوریانا فالاچی به جهت انتشار آثاری ارزنده، جوایز بی شمار بین المللی به دست آورد و خیابان ها و میدان هایی در چند شهر جهان به یاد او نام گذاری شده است. او به جنگجوی آزادی معروف است و برخی کتاب های وی از جمله: جنس ضعیف، پنه لوپه به جنگ می رود، زندگی جنگ و دیگر هیچ، نامه به کودکی که هیچگاه زاده نشد، یک مرد، اگر خورشید بمیرد، مصاحبه با تاریخ و... به فارسی ترجمه شده اند.
او در ۱۵ سپتامبر ۲۰۰۶ بر اثر سرطان درگذشت.
کتاب زندگی، جنگ و دیگر هیچ مجموعه ای از گزارش های اوریانا فالاچی است که در آن تجربیات و مشاهداتش در جنگ ویتنام و آشوب های مکزیک نوشته و از خیلی از خشونت ها و فجایع بشری پرده برمی دارد، فالاچی در سال ۱۹۷۰ برای نوشتن این کتاب برنده جایزه ادبی بانکارلا شد.
این کتاب شرح یک سال از زندگی اوریانا فالاچی در ویتنام و بعد از مدتی در مکزیک است. این نویسنده و روزنامه نگار سیاسی برای یافتن پاسخ خواهر کوچکش که پرسیده بود: زندگی یعنی چه؟ این کتاب را می نویسد. فالاچی تمام گزارشات وقایع وحشتناک و خون ریز جنگ ویتنام را در این کتاب با جزئیات بیان می کند.
چاپ هجدهم کتاب زندگی، جنگ و دیگر هیچ، در ۵۱۲ صفحه، از جانب انتشارات امیرکبیر به چاپ رسیده است.
روایت شاعر کوچه از سخن سرایان بزرگ ادب پارسی
فریدون مشیری، زاده ۳۰ شهریور سال ۱۳۰۵ در تهران است، وی در خانواده ای فرهیخته و دوستدار شعر و ادب پرورش یافت. وی در سالهای ابتدایی مدرسه در دبستان ادب، با شاعرانی چون سیاوش کسرایی هم کلاسی بود اما به خاطر مأموریت های اداری پدرش عازم مشهد شدند و بعد از مدتی باردیگر به تهران بازگشتند
مشیری از کار اداری و زندگی کارمندی گریزان بود اما بعد از گرفتن دیپلم، در اداره پست و تلگراف مشغول به کار شد و همزمان تحصیلات خویش را در رشته ادبیات در دانشگاه تهران ادامه داد. در همین دوره به خبرنگاری و نویسندگی در مجلات و مطبوعات روی آورد و از سال ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۱ مسئولیت صفحه شعر و ادب مجله روشنفکر را بر عهده گرفت. این مجله شاعران گوناگونی را به عرصه شعر و ادبیات معرفی کرده است. فریدون مشیری در سال ۱۳۵۰ به اداره ی مخابرات منتقل شد بعد از گذشت ۷ بازنشسته شد.
فریدون مشیری سرودن را از سال ۱۳۲۰ شروع کرد. بعد از مدتی اشعار وی در کنار شعرای بزرگی در نشریات و مجلات به چاپ رسید و نام او را بعنوان شاعری با استعداد و توانا برسر زبان ها انداخت. نخستین مجموعه اشعار فریدون تحت عنوان تشنه طوفان در سال ۱۳۳۴ منتشر گردید. نگارش مقدمه این کتاب را محمدحسین بهجت تبریزی، مشهور به شهریار بر عهده داشته است. نیمی از این کتاب اشعار نو و نیمی دیگر اشعار کلاسیک بود. یکی از محبوب ترین و معروف ترین سروده های او، شعر کوچه است. این قطعه زیبای ادبی شهرت بسیار زیادی را برای فریدون مشیری به ارمغان آورد.
مشیری علاوه بر شعر و ادبیات، دلبسته موسیقی بود و به قطعات موسیقی ایرانی تسلط کامل داشت. او بین سال های۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ در شورای موسیقی و شعر رادیو فعالیت می کرد. مشیری در کنار افرادی مثل امیرهوشنگ ابتهاج (ه. ا. سایه) و سیمین بهبهانی نقش قابل توجهی در پیوند شعر و موسیقی داشته است. خواننده های گوناگونی به اشعار فریدون مشیری علاقه نشان دادند و خواننده های برجسته ای چون محمدرضا شجریان، همایون شجریان، سهیل نفیسی و علیرضا قربانی سروده های فریدون مشیری را به آواز خوانده اند.
فریدون مشیری سوم آبان ۱۳۷۹ در تهران در گذشت. وی در قطعه ی ۸۰۸ بهشت زهرای تهران، در قطعه ی هنرمندان به خاک سپرده شد.
کتاب ایران و پنج سخن سرا، برگزیده ای است از اشعار فریدون مشیری، درباره ایران که آنها را اشعار ایران دوستانه او می نامند. افزون بر این، کتابی دیگر از مشیری با نام با پنج سخن سرا که در سال ۱۳۷۲ منتشر گردید هم ضمیمه کتاب است. در این کتاب قطعاتی گردآوری شده که فریدون مشیری برای شعرای بزرگ ایران زمین؛ فردوسی، نظامی، خیام، سعدی و حافظ سروده است. از شعرهای دفتر اول میتوان سیمرغ
این کتاب در ۲۰۶ صفحه با جلد گالینگور توسط انتشارات مهر و ابر انتشار یافته است.
منبع: marketdoc.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب