محققان با تاكید بر نقش خانواده و مدرسه مطرح كردند؛
جای خالی برنامه درسی تربیت جنسی در مدارس
بازار مقاله: به گزارش بازار مقاله، پژوهشگران کشور در یک تحقیق، بر ضرورت و اهمیت همکاری نزدیک مدارس با خانواده ها برای «تربیت جنسی» صحیح کودکان و نوجوانان تاکید کرده اند.
به گزارش بازار مقاله به نقل از ایسنا، یکی از بنیادی ترین مسائل زندگی که کیفیت حیات انسان در گرو چگونگی شناخت و کاربست آن است، تربیت جنسی است. در خیلی از کشورها، تربیت جنسی مدرسه محور شامل برنامه های طراحی شده ای است که به منظور افزایش دانش و تشویق به راه های کاهش خطرات جنسی و جلوگیری از مشکلاتی نظیر اچ آی وی برای دانش آموزان در محیط مدرسه عرضه می شود. اما برخی محققان معتقدند که مدارس از تخصص لازم در زمینه مسائل جنسی برخوردار نیستند و گاه معلمان، دانش آموزان را مورد آزار و اذیت جنسی قرار داده اند یا مدارس با نوجوانانی که از نظر جنسی فعال می باشند، در کشمکش هستند. با این حال، توجه به این مسائل مورد غفلت واقع نشده است.
اما در نظام آموزشی ایران، بنا بر نظرات متخصصان، توجه به این موضوعات و همینطور شناخت خصوصیت ها و شایستگی های معلمان یا مربیان تربیت جنسی مغفول مانده است. در خیلی از کشورها وزارت آموزش و پرورش خواهان مشارکت فعالانه و قوی خانواده و مدرسه در رشد و ارتقاء رفتارهای سالم کودکان و نوجوانان است. این نوع تربیت جنسی با هدف مشارکت خانه و مدرسه و ایجاد شبکه حمایتی در بین کارکنان مدرسه، والدین و سرپرستان و به تناسب پشتیبانی از کودکان و نوجوانان در زمینه تربیت جنسی شناخته می شود. تربیت جنسی خانواده-مدرسه مبین حضور والدین، سرپرستان و سایر اعضای خانواده در روند انتخاب برنامه درسی هم هست. در فرهنگ ایرانی، خانواده، پایه و ستون اصلی جامعه است و برای مردم ایران واحدی بسیار پرارزش است، به صورتی که کانون اصلی حفظ سنت ها، ارزش ها و هنجارهای اجتماعی به شمار می آید.
در ارتباط با این موضوع، یک مطالعه پژوهشی توسط محققان دانشگاه علامه طباطبائی و دانشگاه خوارزمی انجام شده است که در آن به مفهوم سازی برنامه درسی تربیت جنسی با تاکید و توجه ویژه بر نقش خانواده-مدرسه پرداخته شده است.
محققان فوق برای انجام این تحقیق کیفی، داده های مورد نیاز را از ۳۲ نفر از متخصصان در حوزه های مرتبط علمی، آموزشی و اجرایی جمع آوری کرده و سپس مورد تحلیل و بررسی قرار داده اند.
بر مبنای یافته های این پژوهش، ادراک متخصصان نسبت به برنامه درسی تربیت جنسی خانواده-مدرسه، مرکز ثقل بودن گفتمان فرهنگی تربیت جنسی را نشان داده است که تعادل برنامه درسی تربیت جنسی خانواده-مدرسه به تعادل آن بستگی دارد و با شفاف سازی نقش های خانواده-مدرسه، زمینه لازم برای نوبسترسازی برنامه درسی فراهم می آید.
مصطفی قادری، دانشیار و پژوهشگر مطالعات برنامه درسی دانشگاه علامه طباطبائی و همکارانش در این خصوص می گویند: «تربیت جنسی خانواده محور، شامل مدیریت رفتارهای جنسی خود، کودکان و محیط اطراف است که استلزام آن، برقراری روابط محترمانه و صمیمانه میان والدین و فرزندان، نگرش مثبت نسبت به تربیت جنسی و فراهم کردن امکانات و تسهیلات مناسب از جانب والدین برای فرزندان است. از آنجائیکه تربیت جنسی امری وابسته به فرهنگ و اخلاق به حساب می آید، تقویت و پرورش فضایل اخلاقی و معنوی و رعایت آن از جانب والدین، بعنوان مداخله اخلاقی مورد توجه قرار گرفته است».
به قول آنها، «گونه دیگری از یافته ها شامل آموزش و یادگیری مهارت های ویژه والدین شامل کسب و ارتقاء دانش جنسی، ارتقای مهارت های اجتماعی و ارتقای مهارت های عاطفی- نگرشی است. تجهیز والدین به دانش کافی و علمی، ارتقاء مهارت های ارتباطی و اجتماعی ایشان و مهارت تغییر نگرش مثبت نسبت به تربیت جنسی، مهارت تفکر و دغدغه مندی و مهرورزی، مواردی است که والدین باید شایستگی لازم را در آنها کسب کنند».
دسته دیگری از یافته های این تحقیق، خصوصیت های تربیت جنسی خانواده محور هستند. تربیت جنسی که در خانواده حادث می شود امری رشدی، تحولی، بافتارمند و از فرزندی به فرزندی متفاوت و امری مشارکتی و تعاملی میان والدین با یکدیگر و فرزندان و همینطور مبتنی بر عقلانیت و فهم مشترک والدین و فرزندان از تربیت جنسی است.
قادری و همکارانش اشاره کرده اند: «تربیت جنسی مدرسه محور مبین نقش اعضای مدرسه مانند مدیریت، معلم، مشاوره و دیگر کارکنان مدرسه و با رویکرد و شیوه اجرای مشخصی است. با این تعبیر که مدرسه ضمن داشتن نقش آموزشی، همواره بر دانش آموزان و رفتارهای آنان نظارت و مراقبت داشته باشند و محیط حمایتی و مشارکتی را در سطح مدرسه ایجاد کنند و بر غنی سازی اوقات فراغت و برقراری نشاط و پویایی تاکید کنند. ایجاد و حفظ ارتباط خانواده و مدرسه از راه تقویت روحیه و انگیزه ارتباط و سازوکار اجرایی همکاری خانواده–مدرسه هم بسیار مورد توجه مشارکت کنندگان در پژوهش قرار گرفته است».
به عقیده این دانش پژوهان، «با نقش هسته ای که گفتمان فرهنگی تربیت جنسی دارد، باید مهم ترین دغدغه تصمیم گیرندگان کلیدی در حوزه های کلان کشوری، حفظ و نگهداری مرکز ثقل باشد. تمامی برنامه ها و کنشگری ها باید در جهت حفظ مرکز ثقل تربیت جنسی خانواده-مدرسه یعنی گفتمان فرهنگی تربیت جنسی باشد».
این یافته های علمی پژوهشی که توجه به آنها، نقشی ویژه در تربیت بهتر کودکان و نوجوانان کشور از لحاظ جنسی خواهد داشت، در دوفصلنامه «پژوهش های برنامه درسی» وابسته به دانشگاه شیراز و انجمن مطالعات برنامه درسی انتشار یافته اند.
منبع: بازار مقاله
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب