کشف عاملی که به متاستاز سرطان پانکراس منجر می شود
پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود، به معرفی عاملی پرداختند که در متاستاز سرطان پانکراس نقش دارد.
به گزارش بازار مقاله به نقل از ایسنا و به نقل از وب سایت رسمی "دانشگاه کالیفرنیا، برکلی"(UC Berkeley)، بااینکه سرطان پانکراس، سرطانی نادر است اما یکی از کشنده ترین سرطان ها به حساب می آید که سالانه نزدیک به ۵۰ هزار نفر را از بین می برد و این کار را به سرعت انجام می دهد؛ در درجه نخست بدین سبب که به سرعت در بدن متاستاز می کند. از هر ۱۰ نفر مبتلا به سرطان پانکراس، فقط یک نفر بیش از پنج سال زنده می ماند.
این پژوهش، روش جدیدی را برای کند کردن یا توقف متاستاز سرطان پانکراس و سایر سرطان ها پیشنهاد می دهد.
این پژوهش نشان میدهد که متاستاز به خاطر کمبود آنزیمی شروع می شود که به ترمیم پروتئین ها بعد از لطمه می پردازد. بدون این آنزیم برای از بین بردن لطمه اکسیداتیو، یک پروتئین خاص در سلول های سرطانی، تولید انرژی را زیاد می کند و سرطان های جدیدی را در بدن به وجود می آورد. پژوهشگران، این مساله را با کاهش سطح آنزیم در سلول های موش و انسان یا ارگانوئیدهای کشت شده تایید کردند. در هر دو مورد، این امر موجب مهاجرت سلول های سرطانی و گسترش متاستاتیک شد.
پژوهشگران حالا درحال بررسی سرطان های دیگر هستند تا ببینند آیا این نوع جدید محرک، متداول می باشد یا خیر. همچنین، آنها به دنبال راه هایی برای افزایش سطح آنزیم هستند تا از گسترش متاستاتیک سلول های سرطان پانکراس جلوگیری نمایند.
"کریستوفر چانگ"(Christopher Chang)، سرپرست این پژوهش اظهار داشت: ما در حقیقت اهتمام داریم به فعال کردن یا تقویت کردن یک آنزیم بپردازیم که نقش "پاک کن" را دارد و می تواند روند بیماری را معکوس کند و بدن را به حالت عادی خود بازگرداند. انجام دادن این کار بسیار دشوار است برای اینکه بیشتر اوقات وقتی به سرطان فکر می کنید، مهار کردن چیزی را در نظر دارید که طی بیماری بالا رفته است.
آنزیم پاک کن بطور معمول لطمه اکسیداتیو یک مولفه خاص از یک آمینواسید موسوم به "متیونین"(methionine) را برطرف می کند. پروتئین ها، زنجیره ای از آمینواسیدها هستند که بطور طبیعی به شکل هایی درمی آیند که برای عملکرد و فعالیت آنها حیاتی به شمار می روند. اصلاح شیمیایی هر یک از این آمینواسیدها می تواند بر شکل و عملکرد پروتئین تأثیر بگذارد و بطور بالقوه آنرا فعال یا غیرفعال نماید.
"کریستین چیو"(Christine Chio)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: این اولین نمونه از رخ دادن اکسیداسیون متیونین است که مستقیماً عملکرد پروتئین را برای تشویق مهاجرت سلول فعال می کند.
تاثیر روند اکسایش-کاهش در سرطان و پیری
پروتئین تحت تاثیر اکسیداسیون متیونین، "پیروات کیناز M۲" یا (PKM2) نامیده می شود. چانگ و گروهش، سلول های سرطانی پانکراس را بررسی کردند و دریافتند که اکسیداسیون یکی از متیونین های گوناگون روی آن پروتئین، موجب متاستاز سلول های سرطانی پانکراس می شود. آنها با بررسی دقیق تر دریافتند که اکسیداسیون متیونین، به پروتئین PKM2 امکان می دهد تا روی سه پروتئین دیگر شبیه به آن بچسبد و یک "تترامر"(tetramer) تشکیل دهد که فعالیت میتوکندری های تولیدکننده انرژی را در سلول های سرطانی شارژ می کند و موجب مهاجرت سلول ها و ایجاد سرطان های جدید می شود.
چانگ اظهار داشت: ما دریافتیم پروتئین "MSRA" که ما آنرا پروتئین پاک کن می نامیم، بطور طبیعی سولفوکسیدهای متیونین را حذف می کند و آنها را به متیونین برمی گرداند اما با پیشرفت سرطان پانکراس، تنظیم آن کاسته می شود و بنابراین، بدن اساسا پاک کن خودرا از دست می دهد تا همه چیز به حالت عادی برگردد. سپس سلول های سرطانی، فسفوریلاسیون اکسیداتیو خودرا می افزایند. این کاری است که سرطان انجام می دهد تا به برنامه ریزی مجدد خود برای ادامه پیشروی بپردازد.
کشف این روند اکسایش-کاهش در سرطان پانکراس نشان میدهد که روندهای مشابهی ممکنست در سرطان های دیگر نیز وجود داشته باشند.
چیو اظهار داشت: پژوهش ما، MSRA را به عنوان یک سرکوب کننده جدید تومور شناسایی می کند که مانع انتشار متاستاتیک می شود. یافته های ما با روشن کردن جنبه های اساسی عملکرد MSRA در سرطان پانکراس، زمینه را برای ارائه درمان های هدفمند مبتنی بر اکسایش-کاهش با هدف سرکوب پیشروی متاستاتیک سرطان پانکراس و سایر انواع تومور فراهم می کنند.
متیونین و یک آمینواسید دیگر موسوم به "سیستئین"(cysteine) از نظر داشتن گوگرد، منحصربه فرد هستند. گوگرد به آسانی با اکسیژن جفت می شود؛ در نتیجه، بدن به آنزیم های خاصی برای اکسیژن زدایی یا کاهش این دو آمینواسید نیاز دارد. مشکلات مربوط به این آنزیم ها ممکنست در فرآیندهایی مانند پیری رایج باشند.
چانگ اضافه کرد: ما به صورت گسترده تر به دنبال انواع دیگری از بیماریها هستیم که این سیگنال تک اتمی می تواند در آنها نیز نقش داشته باشد.
این پژوهش، در مجله "Molecular Cell" به چاپ رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب