دانشمندان یک خطای فنی در لبه کیهان کشف کردند
بازار مقاله: بازار مقاله: نظریه معروف اینشتین برای 100 سال ستون اصلی فیزیک مدرن بوده و به توضیح چگونگی عملکرد گرانش در زمین و خارج از فضا کمک کرده است. علاوه بر این، مطالعات بی شماری در طول سال ها صحت این نظریه را ثابت کرده اند و تأیید می کنند که گرانش بر سه بُعد فیزیکی ما و همین طور بر بُعد چهارم زمان تأثیر می گذارد اما بنظر می رسد این نظریه در مقیاس های بزرگ تر با مشکلی جزئی هم راه است.
به گزارش بازار مقاله به نقل از ایسنا، رابین ون(Robin Wen)، نویسنده اصلی این پروژه و یکی از فارغ التحصیلان ریاضی فیزیک واترلو، در یک مقاله دانشگاهی توضیح می دهد: این مدل گرانش برای همه چیز از نظریه پردازی مه بانگ گرفته تا عکاسی از سیاه چاله ها ضروری بوده است.
به نقل از اس اف، اما وقتی اهتمام می نماییم گرانش را در مقیاس کیهانی، در مقیاس خوشه های کهکشانی و فراتر از آن درک نماییم، با پیش بینی های نسبیت عام به ناسازگاری های ظاهری بر می خوریم. تقریباً انگار گرانش کاملا با نظریه اینشتین مطابقت ندارد. ما این ناهماهنگی را یک «خطای فنی کیهانی» می نامیم. گرانش در برخورد با فواصل میلیاردها سال نوری حدود یک درصد ضعیف تر می شود.
این مطالعه که در مجله کیهان شناسی و فیزیک اختر ذرات انتشار یافت، این احتمال را بررسی کرد که قدرت گرانش حاکم بر کل جهان(ثابت گرانشی کیهانی) کمی متفاوت از ثابت گرانشی نیوتن است که گرانش را در مقیاس های کوچکتر، مانند مدار سیارات اطراف خورشید را کنترل می کند.
نیایش افشردی، استاد اخترفیزیک در دانشگاه واترلو می گوید: تقریباً یک قرن پیش، ستاره شناسان کشف کردند که جهان ما درحال انبساط است.
هر چه کهکشان ها دورتر باشند، سریع تر حرکت می کنند، تا جایی که بنظر می رسد تقریباً با سرعت نور حرکت می کنند و این حداکثر سرعتی است که نظریه اینشتین اجازه می دهد. یافته های ما نشان میدهد که در همان مقیاس ها، نظریه اینشتین نیز ممکنست ناکافی باشد.
بنابراین، چرا دانشمندان چنین ایده ای را برای اصلاح نظریه انقلابی اینشتین در نظر می گیرند؟ بنظر می رسد تعدادی از نظریه های گرانش کوانتومی جایگزین مانند گرانش هوراوا-لیفشیتز بطور طبیعی چنین نقص کیهانی را بین مقیاس های بزرگ و کوچک پیش بینی می کنند. مطالعه جدید یک راه ساده برای پیاده سازی این اثر مانند یک پاورقی به مدل استاندارد کیهان شناسی ارائه می دهد.
ون و همکارانش یک پارامتر جدید به نام Omega_g معرفی کردند که تفاوت بین ثابت های گرانشی کیهانی و نیوتنی را اندازه می گیرد. آنها دریافتند که مشاهدات فعلی از ماهواره پلانک که تابش پس زمینه مایکروویو کیهانی را اندازه گیری می کند، مقدار Omega_g را در حدود منفی ۰.۰۱ یا حدود یک درصد تفاوت در قدرت گرانش در مقیاس های کیهانی در مقایسه با مقیاس های محلی نشان میدهد.
یک Omega_g منفی منجر به گرانش کمی ضعیف تر می شود و موجب انبساط کیهان در بزرگترین مقیاس می شود. این اثر ظریف می تواند چند مشکل دیرینه بین مشاهدات مختلف کیهان شناسی در مدل استاندارد را کمی کم کند.
ون می گوید: آنرا مانند پاورقی برای نظریه اینشتین در نظر بگیرید. وقتی به مقیاس کیهانی رسیدید، شرایط و ضوابط اعمال می شود.
افشردی می افزاید: این مدل جدید ممکنست نخستین سرنخ در معمای کیهانی باشد که ما آغاز به حل آن در فضا و زمان کرده ایم.
پژوهشگران هشدار می دهند که وجود یک نقص کیهانی برمبنای داده های فعلی هنوز قطعی نیست. اندازه گیری های دقیق تری از آزمایش های آینده که پس زمینه مایکروویو کیهانی و توزیع ماده در اعماق فضا را ترسیم می کنند، برای تایید یا رد قطعی این شکست بالقوه نسبیت عام در آخر کیهان مورد نیاز است.
منبع: marketdoc.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب